imprimir página

Manuel María 1929 - 2004. Senderos de los sueños 3 / Carreiros dos soños 3






3


Sabemos que la tierra es siempre pura.

La tierra es más que el hombre:

permanece inviolada aunque herida

y nos da a cada uno de nosotros

un modo de vida verdadero.

La tierra se abre amorosa y se refleja

en la dulce claridad de nuestros ojos

y se mete,amorosa

en la oscura imprecisión de nuestro ser

dándole sentido

a la belleza mortal de nuestro espíritu.

El hombre pasa y la tierra permanece.

¿ Que sería un hombre sin la belleza?

¿ Que sería el hombre sin una tierra suya

para poder plantar su amor?

¿ Quién,sino la tierra,

,hace real y posible el ensueño ?

¿ Quién determina el destino

¿Quién determina o destino

sino la tierra que tenemos alrededor.?




Tierra que me ciñes, tierra mía :

dime tú secreto sin dañarme.

Sé que quién busca

la verdadera luz para su camino

procura el resplandor

de lo inefable que hay sobre la tierra.


3

SABEMOS que a terra é sempre pura.

A terra é mais que o home:

permanece inviolada anque ferida

e danos a cada ún de nós

un xeito de vida verdadeiro.

A terra ábrese amorosa e refléxase

na doce claridade dos nosos olIos

e métese, amorosa,

na escura imprecisión do noso ser

dándolIe sentido

á beleza mortal do noso espíritu.

O home pasa e a terra permanece.

¿Que sería un home sen beleza?

¿Que sería o home sen unha terra sua

para poder plantar o seu amor?

¿Quen, senón a terra,

fai real e posible o ensoño?

¿Quen determina o destino

mais que a terra que temos ó arredor?

Terra que me cingues, terra miña:

dime o teu segredo sen mancarme.

Sei que quen busca

a verdadeira luz pró seu camiño

percura o centileo

do inefable que hai sobor da terra.








No hay comentarios:

Publicar un comentario