imprimir página

Ramón Cabanillas 1876 - 1959. Camino largo / Camiño longo




 CAMINO LARGO

 

Camino, camino largo,

camino de mi vida,

oscuro y triste de noche,

y triste y oscuro de día…

       ¡camino largo

        de mi vida!

 

Vereda, vereda torcida

en duras rocas abierta,

de tojos rodeada,

por los lodazales rota

     ¡vereda torcida,

      adonde tú me llevas!

 

Camino, camino largo.

la lluvia, la nieve y las zarzas

me llenaron de frío,

de heridas me cubrieron…

       ¡camino largo

          de mi vida!

 

Vereda, vereda honda

de fuentes tristes, sin agua;

sin carballos que den sombra,

nin chozas que den posada…

          ¡vereda honda,

           cuando te acabas ¡

 

 

 CAMIÑO LONGO

 Camiño, camiño longo,

camiño da miña vida,

escuro e triste de noite,

e triste e escuro de día…

     ¡camiño longo

     da miña vida!

 

Vereda, vereda torta

en duras laxes aberta,

arrodeada de toxos,

crebada polas lameiras…

     ¡vereda torta,

     ti onde me levas!

 

Camiño, camiño longo.

A choiva, a neve e as silvas

enchéronme de friaxe,

cubríronme de feridas…

      ¡camiño longo

       da miña vida!

 

Vereda, vereda fonda

de fontes tristes, sin ágoa;

sin carballos que den sombra,

nin chouzas que den pousada…

       ¡vereda fonda,

        ti cando acabas!


De su libro Vento Mareiro 1921

 

 

 

 

No hay comentarios:

Publicar un comentario