imprimir página

Ramón Cabanillas 1876 - 1959 A Rosa de Cen Follas XVIII




En la encastillada cumbre 

del viejo castro altivo

que vió en horas dulces

a mi amor florido,

hay una larga piedra

con misteriosos dibujos,

donde se dice  que en tiempos

los druidas adivinos,

cuando la luna  llena 

se espejaba en el río,

ofrecían a los dioses

sangrientos sacrificios.

Una noche que la luna

besaba el castro altivo,

al pie del ara druídica

le rece mi cariño.

Fría como una diosa

de los tiempos olvidados,

recogió,sin mirarlo,

mi corazón herido

y lo dejó en la piedra

sangrando hilo a hilo !





No encastelado cume

do vello castro altivo

que veu en horas doces

o meu amor frorido,

hai unha longa pedra

con misteriosos riscos,

onde é sona que en tempos

os druidas adivinos,

cuando a lúa na chea

se espellaba no río,

ofrecían ós dioses

sangrentos sacrificios.

Unha noite que a lúa

bicaba o castro altivo,

ó pé da ara druídica

receille meu cariño.

Fría como unha diosa

dos tempos esquecidos,

recolleu,sin míralo,

meu corazón ferido

e deixouno na pedra

sangrando fío a fío !










No hay comentarios:

Publicar un comentario