Todavía está echando agua
el caño de aquella fuente,
mas ya mana lágrima a lágrima.
La muerte de aquel cariño
dejó mi corazón
pequeñito,pequeñito.
Y, sollozando y gimiendo,
la fuente que era canción,
lágrima a lágrima, va muriendo.
Inda está botando ágoa
o caño daquela fonte,
mais xa a deita bágoa a bágoa.
A morte daquel cariño
deixou o meu corazón
pequeniño,pequeniño.
E, saloucando e xemendo,
a fonte que era canción,
bágoa a bágoa, vai morrendo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario