imprimir página

Manuel María 1929 - 2004. Senderos de los sueños 5/ Carreiros dos soños 5






Soy hombre . Y se que no tengo salvación.

Toda está cerrado a mi alrededor.

Perdí la inocencia de los niños.

Y grito como un loco.

Y le escupo a las estrellas.

A pesar de mi suficiencia

leo libros y libros que no matan

el desasosiego interior que va conmigo.

Soy una noche negra entre dos noches.

Nacimiento y muerte determinan la vida.

Me pregunto a mi mismo porque soy.

No tengo respuesta para las preguntas

que se levantan imperiosa en mi fondo.

No encuentro algo de luz

Con la que pueda alumbrar mi tiniebla.

Y ando siempre luchando sin descanso

aunque sé que perdí mi guerra



SON home. E sei que non teño salvación.
 

Todo está pecho ó meu redor.

Perdín a inocencia dos meniños.

E berro como un tolo.

E cúspolle ás estrelas.

Malia á miña suficiencia

leo libros e libros que non matan

o desacougo interior que vai en mín.

Son unha noite moura entre duas noites.

Nacemento e morte determinan a vida.

Pregúntome a mín mesmo por que son.

Non teño resposta prás preguntas

que se erguen imperiosas no meu fondo.

Non atopo algo de luz

coa que poida alumar a miña tebra.

E ando sempre loitando sen acougo

anque sei que perdín a miña guerra.


No hay comentarios:

Publicar un comentario