Bate rexo forte teimudo
O lonxevo mar no rochedo
In crescendo a súa carraxe
recrúa os seus feros embates
Abanos de brancas escumas
Grilandas de puntilla fina
Nas ás do vento bolboretas
Efémeras ...se desvanecen 9
Brama ruxindo airado cego
De furor e de rabia cheo
Unha e outra vez bravo sañudo
Infatigábel arremete
E no seu cénit a curva onda
En suspenso aquédase...trema
No fráxil equilibrio...duda
Mais vencida...cede...quebrase
No hay comentarios:
Publicar un comentario