Meu amigo Quico Varela,funcionario de correos xubilado,definese coma poeta ocasional.Non é moi prolífico,unha ducia de poemas o ano coma moito.Cando lle peta envíame algúns por correo.
Correo do de antes,con seu sobre e os seus selos.É un namorado deles e un moi bó coñecedor,un experto
Ten dous manías,duas teimas con o tema da poesía,escribe seus poemas sempre en holandesas e coa pluma estilográfica Parker de ouro,que regaloulle súa nai cando aprobou a reválida
Aqui vai a primeira parte dun poema titulado Poesía do Cotián estruturado en seis movementos
Nas horas primeiras da mañanciña
Aínda o sol novo medio durmido
Coma reloxo suizo de precisión
Acude madrugador e cumpridor
A súa cotián cita meu pardal.
Mirandose no vidro reflectido
Axítase diante meu ventanal
Fervello inquedo no ar revoa
De ciumes acendido,namorado
Teimudo peta , anoxado pica
Ao desafiante,retador rival
Que no espello altivo replica.
Traduccion
En las primeras horas de la madrugada
Todavia el sol nuevo medio dormido
Como reloj suizo de precisión
Acude madrugador y cumplidor
A su cotidiana cita mi gorrión.
Mirándose en el vidrio reflejado
Agítase delante mi ventanal
Furioso inquieto revolotea
De celos encendido, enamorado
Terco golpea,enojado pica
Al desafiante retador rival
Que en el espejo replica.
No hay comentarios:
Publicar un comentario